Er wordt weinig discussie gevoerd door de Roaltenaren. Ik ken Raalte zolang ik leef: mijn vaders familie komt uit Raalte. Toen ik daar vroeger regelmatig op vakantie kwam, was Raalte een dorp met acht a twaalfduizend inwoners. Als ik daar tussen de weilanden rondliep overkwam het me weleens dat een hermelijn voor mijn voeten wegschoot, terwijl ik Rotterdam nog geen koe zag.
Ik hielp er op de kippen- en varkensmarkt, reed mee op de melkkar (paard en wagen) langs de boerderijen om de melkbussen op te halen voor de melkfabriek. Veel mensen zeiden me gedag en vroegen van wie ik er een was.
De sociale controle was er erg groot. Ik ben ook een keer opgepakt, toen ik mij eentje liep te wandelen en er ergens een misdadiger was ontsnapt. Ze kenden me daar niet dus werd de politie ingeschakeld. Na een paar vragen kon ik weer verder lopen.
Ik heb er in de buurt ook in militaire dienst gezeten (Schalkhaar), verkering gehad: ik heb er veel plezier gehad. Ik heb er in hotel De Zwaan ook nog weleens managementcursussen gevolgd. Ik bewaar veel goede herinneringen aan Raalte.
Nu is Raalte inmiddels een wereldstad geworden, zeer actief, een regionale functie met zelfs een educatief centrum, zag ik (ik ben zelf directeur van een groot educatief centrum).
Ik had gehoopt wat herkenbare dingen of mensen tegen te komen op dit prikbord maar zag in feite alleen een ijverige Vlaamse vrouw. Ze lijkt me aardig maar dat zocht ik niet.